Cerkak "Gethuk Tresna"

U

mur kang wis ngancik remaja, Lina kelas XI ana ing Sekolah Menengah Kejuruan. Sekolahe ing pinggir desa lan adoh saka alun-alun kutha. Saben dinane menyang sekolah Lina mlaku saka omahe nganti tekan sekolah. Nganggo seragam lan nentheng plastik ireng sing isine panganan mesthi digawa Lina maring sekolahan saben dinane. Plastik ireng isine panganan mau dadi sesangonan saka Ibune sadurunge Lina menyang sekolah. Panganan mau digawa lan didol karo kanca-kancane sekolah. Lina ngrumangsani dadi wong ora duwe, ora kaya kanca-kanca liyane. Melu prihatin lan mbiyantu marang ibune. Lina bocah sing bisa dijak prihatin lan dheweke ora minder utawa isin karo kanca-kanca. Senadyan ana siji loro kancane sing moyoki amarga dodolan panganan ing sekolah.

                Wayah Subuh Lina wis tangi anggone turu, wayah semono Lina wis mbiyantu ibune gawe panganan sing arep di gawa sekolah. Ibune gawe panganan gethuk goreng sing dadi dodolane Lina ana ing sekolah. Pohunge ora tuku, ananging golek ana  kebone ing sebelah tengen omahe. Bapake sing ndeplok pohunge, ibu lan Lina sing gawe gethuke lan nggoreng. Saben dinane kaya ngono kuwi sing dadi  gaweyane ing kaluwargane Lina.

                Jam pitu wayahe mlebu sekolah anggone Lina golek ilmu. Wayah ngaso, wayah kang dadi anggone Lina bisa dodolan gethuk goreng sing disangokake ibune. Ora kaya kanca-kancane padha dolanan, Lina ing ngarep kelas dodolan gethuk. Saben dinane Alhamdulillah gethuk sing digawa saka ngomah entek. Gethuk goreng diregani

Gethuk kang nemokake katresnanan marang Eko lan Lina

limang atus rupiyah. Kanca-kancane sing lanang ana sing mesthi moyoki Lina, nanging Lina meneng bae ora gumenni omonganne. Ananging ana kancane lanang sing perhatiyan karo Lina, dheweke jenenge Eko. Saben Lina dodolan wayah ngaso, Eko ngancani Lina dodolan lan tuku gethuk sing digawa Lina. Pancen Eko kuwi bocahe ora tau moyoki Lina. Lina biyasa wae, ora duwe rasa apa-apa marang Eko ya kaya dene kanca liyane.

                        Rasa lan ati ora dinyana, Eko suwe-suwe duwe rasa perhatiyan marang Lina. Ya apa amarga kulina kuwi. Lina ora ngerti yen Eko duwe rasa marang dheweke. Lina karo Eko bedha jurusan. Lina jurusan Tata Busana, Eko jurusan Otomotif. Ananging Eko mesthi tuku gethuke lan ngancani Lina. Gethuk kang enak, mesthi dadi jajanane Eko.

Ing sawijining dina, Eko jaluk nomer handphone sing digawa Lina.  Lina mung meneng anggone Eko jaluk nomer.

“ Lin, aku jaluk nomermu?” pitakone Eko matrang Lina

“ Nomer apa Ko, nomer sepatuku telung puluh pitu?” wangsulane Lina karo mesem

“ Wah, malah ngejak guyon Lina ki. Yo nomer handphone mu to Lin !” Eko karo sithik dongkol.

“ Aku mung duwe nomer siji kok Ko, mosok arep kokjaluk banjur aku gawa nomer apa?” Lina jawabe guyon.

“ Lina ngejak guyon meneh, temenan ki Lin! Pira?” karo meksaLina akhire menehi nomere karo Eko. Saben dina ora ngnati lali, Eko ngirim pesen lewat handphone. Tembung-tembung kaserat tembung kang nandakake perhatiyane Eko marang Lina.  Akhire Lina ya padha krasa yen ana rasa tresna Eko marang Lina. Ananging Lina kaya biyasa yen isih ana sekolahan. Wayah ngaso karo nyambi dodol gethuk isih dilakoni. Ora kaya biyasane Eko ora ngetok ana sekolahan. Banjur, Lina takon karo kanca sakkelase Eko jenenge Lukman jare Eko ijin lara. Lina kaget lan Eko ya ora ngandani. 

                Mulih sekolah Lina banjur mampir ing omahe Eko. Pengen ngerti kaanane Eko. Lina kaya kuwathir banget, apa iki jenenge tresna? Ing pikire Lina. Sakwise tekan omahe Eko, jebul mung lara masuk angin biyasa. Banjur Eko jipuk tangane Lina lan ngungkapke rasa tresna marang dheweke. “Lin, kowe ngerti yen aku.” Eko gawe penasaran Lina

“ Yen aku tresna marang sliramu.” Karo nyawang Lina

                Lina mung bisa meneng lan ora wani nyawang mripate Eko. Ya padha-padha tresna marang Eko. Rasa tresna kaucap manis saka lambene Eko lan Lina. Rasa tresna kuwi teka saka gethuk goreng sing dadi dodolane Lina. Eko Gethuk kang nemokake katresnanan marang Eko lan Lina

* * *