ku lulus Sekolah
Menengah Kejuruan (SMK) jurusan TKJ taun
2011. Aku bingung arep kuliyah apa
kerja. Pengene arep kuliyah, nanging ana kendalane. Yo, mung siji, kendalane
masalah biaya. Kaya paribasan jer basuki mawa bea sing artine apa-apa kuwi
kabeh nganggo biaya. Wektu semana, aku pancen pengen banget kuliyah piye maneh,
wong tuwaku ora sanggup nguliyahke.
Nalika durung lulus, sakwise
Ujian semester ganjil. Sekolah maringi info yen arep ana SNMPTN. Info kuwi
dadiake semangat aku. Kanca-kancaku padha dukung yen aku melu SNMPTN. Wektu
kuwi lagi pendaftaran sing undangan. Aku cepet-cepet ngumpulake berkas sing meh
nggo daftar. Nanging aku daftare sing beasiswa Bidikmisi Unnes. Syarate akeh
banget, saka rapot semester siji nganti semester lima, biodata diri, surat tidak mampu saka
kelurahan, gaji, rekening listrik. Aku
mikir “Piye carane entuk syarat-syarate iku”. Akhire wis entuk kabeh syarate pendaftarane. Tak
kumpulke marang Mas Ikhwan. Dheweke sing ngurusi pendaftarane. Sing daftar bocah limalasan. Nanging Mas Ikhwan
daftarkene pas batas akhir pendaftaran. Amarga ngenteni sing durung lengkap
berkase. Ndilalah wis ora bisa daftar. Aku lan kanca-kanca kaciwa banget nalika
ngerti kabar kaya ngono.
“Alhamdulilahaku lulus !” hore, hore, hore! jingklak.
|
Semester
ganjil wis liwat, wayah semana wis konsen marang ujian. Sinau lan donga takmempengi. Pasa Senen Kemis ora tak
tinggalke. Tirakat temenan. Detik-detik arep UAN, aku usaha mati-matian.
Nanging aku durung mikir hasile. Sing penting usaha mempeng, hasile Gusti ingkang
nemtoake. Ujian sekolah, ujian praktek wis dak lakoni. Tanggal 26 Mei 2011 dina
sing bahagiake sing bakal ora tak laliake ngono wae. Tanggal kuwi pengumuman
lulus opo orane. Tapi aku yakin wae, yen aku lulus. Atiku saya deg-degan
nungggu pak pos teka neng omahku kang ngirimi layang pengumuman kelulusan.
Kancaku jeneng Farid wis SMS, ‘’Ka, piye
lulus ora?” aku tambah deg-degan, “Durung ngerti, iki wae pak pos durung mrene,
la kowe piye?” aku mung bales SMSe singkat ngono kuwi. Nunggu balesan saka Farid.
Krungu saka jero omah.
“kula nuwun. Menika
daleme Ika Setiyawati saking SMK NU Ungaran?”
“mangga, nggih
niki daleme Ika Setiyawati”
Ibuku sing bukake lawang omah. Banjur aku
nututi ibuku maring ngarep. Jebule Pak pos, aku selak pengin apa isi saka
layang kuwi. Layang kuwi diwenehke marang aku. Nanging kudu tanda tangan dhisik
kanggo bukti yen layang kelulusan wis ditampa. Bubar kuwi layang kelulusan sing
diterke Pak pos mau cepet-cepet tak buka. “bismillahirohmanirrohim,” tulisan
ana ing jero layang iku jeneng Ika Setiyawati
lulus. “Alhamdulilah, aku lulus !” hore, hore, hore! karo
jingklak-jingklak.
Bungah banget atiku, ibuku uga
seneng. Banjur aku sujud syukur marang Gusti. Isine layang kelulusan mau ana
tulisan lulus karo dicantumke nilai ujian. Jumlah nilai ujianku 34,5 dadi
rata-ratane 8,6 saka papat mata pelajaran yaiku Bahasa Indonesia, Bahasa
Inggris, Matematika lan Ujian Kejuruan TKJ (Teknik Komputer dan Jaringan).
Pokoke aku ora mikir nilai ujianku pira, sing penting aku bisa lulus.
Bakda
Duhur, aku kumpul karo kanca-kancaku ing omahe salah sijine kancaku jenenge
Septi ing Kalirejo. Karo nunggu kanca-kanca sing durung ngumpul, bahas tuku
pilog kanggo orek-orekan. Wis padha kumpul kabeh, dijaluki iuran limangewunan.
Padha kompak nganggo seragam putih abu-abu. Banjur padha ngorek-orek tanda
tangan antarane bocah siji karo liyane nganggo spidol ing seragam lan
pilog-pilogan.
Bareng-bareng
motoran menyang Gedong Sanga Bandungan kono. Lagi mangkat bae ing dalan wis
ketemu karo bocah SMA liyane. Akhire gabung dadi siji, bareng-bareng maring ing
Gedong Sanga. Kenal ora kenal pokoke ngrayaake kelulusan iki. Nembe tekan dalan
nuju mrana, malah udan deres banget. Nanging saking senenge padha nekat
udan-udanan. Nganti teles kebes, metitilen awaku. Seneng banget rasane, campur
dadi siji saka SMA liyane. Wis munggah tekan Gedong Sanga. Padha orek-orekan nganggo pilog. Ora dinyana
mobil polisi munggah, kabeh bocah sing orek-orekan diopyak-opyak midun.
Bocah
sing saka SMK Sudirman Ungaran dawane kabeh di kebaki bocah lulusan. Aku karo
rombongan kanca-kancaku mau blabas bali ing Ungaran. Sakwise udan-udanan,
wetenge rasane ngelih banget. Mampir ana ing Alun-alun mini Ungaran biasane
akeh wong sing ngomong Asmara. Mampir
ana ing salah siji warung sega kucing ana kono. Kanca-kancaku padha pesen wedhang
teh panas lan padha jipuk bungkusan sega kucing. Mangan bareng-bareng rasane
nikmat banget.
Surya wis mlingsep, wis krungu kenthong
magrib. Aku bali ndisik, selak katisen. Aku pamitan karo kanca-kanca.
“Aku bali disik ya, ayo kabeh.”
“Ya.….ati-ati ing dalan.”
“Oke.
Assalamualikum.” Karo nge-gaske motor
“Waalaikumsalam.”
Bali-bali,
seragamku wis ora kaya seragam. Reget tulisan-tulisan karo pilog. Saka kudung
nganti rok rupane reged banget. Isya lagi tekan omah. Kesel nanging seru.
Aku
ora nglaliake kepengenanku yaiku kuliyah. Bulan Juni aku melu SNMPTN Tulis ana
Unnes nanging jalur bidikmisi. Registrasi wis rampung, banjur tes tulis. Aku
tes tulis ing Undip Tembalang amarga aku jupuk IPS. Jupuk pilihan jurusan
Sastra Jawa lan Manejemen. Pokoke aku teka garap soal-soal ujian kuwi. Iso ora
iso kudu tak garap.
Pengumuman
SNMPTN isih sesasi maneh. Daripada aku ana ing omah, aku golek kerja opo anane.
Akhir aku entuk kerja melu wong Cina ing
toko swalayan, panggonane ana ing pasar Ungaran. Tak rewangi mamgkat esuk jam
pitu esuk nganti jam sanga wengi golek
dhuwit, bayarane ora mung sepiraa. Sedina itungane limalas ewu kuwi isih gaji
kotor. Nanging kuwi kanggo pengalaman. ngerti rekasane golek dhuwit. Ora krasa
arep sesasi kerja ana kana. Pengumuman arep cedhak. Alhamdulilah aku ketrima ing Unnes jurusan Sastra Jawa. Aku durung
ngerti karo jurusan iki. Tapi aku seneng banget yen wis ketrima. Nanging aku
tercantum bidikmisi sing cadangan.
Tambah bigung, mamang. Kuwi wae, aku durung yakin yen arep kuliyah yen
bidikmisine cadangan.
Wektu
kuwi tanggal pitulas Agustus, upacara mangeti kemerdekaan Indonesia lan
sekaligus pembukaan mahasiswa baru tahun 2011 ing lapangan FIK Unnes nganggo
seragam hitam putih. Aku kaya ngambang, wis pesimis masalah bidikmisi. Ing
sela-sela ature Pak Rektor dibuka gelombang telu bidikmisi. Otomatis bidikmisi cadangan wis positif. Aku lega banget. Upama ora
dibukak bidikmisi gelombang telu, aku isih tercantum gelombang cadagan. Aku wis
ora bisa kuliyah ana kene. Ora ana biaya sing tak kanggo kuliyah. Alhamdulilah saiki aku bisa kuliyah ana
ing Unnes iki.
* * *