A
|
ku isih kelas
lima SD. Sekolahan panggonane ana ing desaku dhewe. Malah lumayan cedhak karo
omahku, kira-kira setengah jam anggone mlaku wis tekan. Aku kepingin pit sing
bisa kanggo dolan, mangkat sekolah
kepingin kaya kanca-kanca. Banjur aku nyoba matur marang ibu lan bapak.
“ Pak, Bu, kula
kepingin pit anyar?”
“ Dhuwit saka
endi ta Nang, meh kanggo apa?” Wangsulane bapak. Ibu naming meneng.
“Kangge budhal
sekolah lan kangge dolan, kula sok kepengin kanca-kanca” karo jepraput lambene.
Soale kepengin banget pit.
“Ngene wae ya,
kelas lima iki kudu kowe duwe ranking minimal 3 besar ana ing kelas, mengko dak
tumbaske pit” Ibune karo bapakke njaluk kaya dene syarat.
Wong tuwaku maringi aku syarat
kaya ngono, karepe ngen aku dadi bocah pinter, sing bisa bahagiake wong tuwa.
Mangkono sing gawe semangat aku.
Saben dina aku mesthi kelingan ature bapak ibu. Kudu lan kudu duwe ranking 3
besar. Saiki anggonku sinau ana sekolah utawa ana ngomah luwih sregep tinimbang
dhek biyen. Ana PR saka pak guru bu guru mesti tak garap ora ketung salah
anggonku garap.
Saiki
klakon aku duwe pit anyar kaya kanca-kancaku.
|
Seminggu, Tes Semester II wis
rampung, tinggal nunggu tampa raport. Atiku wis lega. Ananging atiku ngrasa
dheg-dhegan masalah isi raporte kuwi. Wedi yen bijiku ana sing abang. Apa maneh
wis nguciwake wong tuwa.
Sawijining wektu, wis wayahe
tampa rapot. Rapotku dijupuke ibuku. Wong bapakku ora bisa jipuke amarga
nyambut damel. Nalika wali murid wis padha teka maring kelase. Aku ngrasa
dheg-dhegan banget. Akhire diumumke karo wali kelas sing entuk ranking siji
nganti telu.
“Ibu-ibu,
Bapak-bapak, sugeng enjing, matur nuwun rawuhipun panjenengan anggene
mendhetaken rapote putra-putrinipun panjenengan sedaya. Inggih naming
ngumumaken ingkang angsal ranking setunggal ngantos tiga, nyuwun tulung mangke
ngajeng. Rengking setunggal Riana
anindya, rengking kalih Bagus Wicaksana, rengking tiga Suci Wardani. sumangga kula aturi wali murid
ngajeng.”
Ibuku katon bungah banget,
alhamdulilh usahaku ora sia-sia. Banjur ibu wis nerima rapote lajeng diweruhke
neng aku. Ora apa-apa entuk ranking loro. Alhamdulilah aku bisa munggah kelas
enem. Aku diparingi selamat lan di ambung ibuku. Katon bahagia sanget. Wayah
wis sore anggone bapakku nyambut gawe wis bali. Ibuku banjur ngomong yen anake
Bagus entuk rengking loro sakelase. Bapakke katon bungah banget krungu kabar
kaya ngono mau. Janjine arep nukoake pit anyar arep ditebus.
“Gus, selamat
ya. Bapak arep nepati janji, arep tak tukoake pit anyar.”
“Nggih , Pak.
Maturnuwun. Kapan ditumbaske?”
“Mengko bengi ya
Gus.” Katon sumringah banget.
Saiki klakon aku duwe pit anyar
kaya kanca-kancaku. Pit anyar arep tak rawat terus, aja nganti rusak. Saiki aku
kudu luwih apik ketimbang hasile saiki. Gawe luwih bahagianing wong tuwaku lan
aku dhewe.
* * *
Tidak ada komentar:
Posting Komentar