Cerkak "Pengging"

 

W

is dadi rencana, wayah preinan sekolah Lia karo kanca-kancane padha arep dolan. Wis seminggu Lia ujian Semester. Banjur Minggu ngarepe wis prei. Wis padha lega, tinggal jipuk rapote. Lia karo kanca-kancane sekolah arep nglaksanaake rencana dolan kuwi. Nanging, dheweke durung ngerti arep dolan ana ngendi. Sore kuwi Rita, Dewi, Santi, Sari, Koko, Roni, lan Bagas dolan ana omahe Lia.

                Sore kuwi Lia lagi ngiwangi Ibune masak ing pawon. Dadi, ora krungu yen diceluki karo kanca-kancane. Kabeh kuwi kanca cedhake Lia. Rita karo Dewi ngalahi mlebu ana ngomahe. Banjur Lia nemoni kanca-kancane, lan dikongkon mlebu kabeh ing ruwang tamu. Dolane mau ana tujuan arep bahas babagan dolan kuwi mau.

“Piye ki enake arep dolan ing ngendi, iki kan wis wayah prei sekolah!” Pitakone Dewi marang kanca-kancane

“Lha arep dolan ana ing dhaerah kene wae, apa ngendi?” Wangsulane Koko karo ngei pitakon maneh

“Pengging yo, dhaerah  Boyolali, gelem ora?” Wangsulane Lia

“Wah, adoh ya?” Pendapate Rita

                Akhire kanca-kanca padha sarujuk  karo rencana liburan ing Pengging dhaerah Boyolali kono. Rasane selak pengin dolan mrana. Lia duwe informasi kuwi saka kancane. Jarene Pengging kuwi kolam renang.

                Minggu ngarepe, Lia lan kanca-kancane kae wis padha siap mangkat ing Pegging dhaerah Boyolali. Esuk-esuk padha kumpul ing omahe Lia. Banjur menyange mrana dheweke padha montoran. Alon-alon neng dalan iku sig paling utama. Durung ngerti arah dalane ing Penggig, banjur takon-takon karo wong dhaerah kono.

                Kira-kira jam wolu Alhamdulillah wis tekan kana. Banjur mlebune sak wong rong ewu. Rasane selak pengin jegur ana kolam. Beda tenan kolam renang ing Pengging karo kolam renang biasa. Ing Pengging kolame ora jerone ora keramikan nanging watu-watu. Ana mitos jarene yen jegur ing kolam kuwi bisa awet nom. Ora mung cah nom bae sing jegur, ananging cilik, gedhe tuwa padha jegur. Koko cepet-cepet jegur ana ing kolam. Malah disenenni petugas penjagane amarga mlebune durung bayar. Isin baget rasane diseneni. Sujokna kanca-kanca liyane durung jegur lan isih antre bayar karcis. Karcise sak wonge mung bayar sewu. Dadine wolung ewu kanggo cah wolu.

Ana mitos   jarene yen jegu ing     kolam kuwi bisa   awet nom.

                Banjur, padha ganti pakeyan sing kanggo jegur. Dewi karo Sari langsung jegur ing kolam, padha kelelep banyu amarga kolame kuwi jerone rong meter. Dheweke langsung ditulung karo penjagane kono. Pancen dhasare Dewi karo Sari durung bisa renang. Jebul ana kolam sing jerone sak meter setengah. Sing wadon maring kolam sing luwih cethek saka kolam rong meter mau. Nanging bayar karcis meneh sewu. Cah lanang-lanang padha jegur ing kolam sing jerone rong meter. Rasane padha seneng banget. Jeguran marakke weteng ngelih. Wis suwe anggone padha jegur, banjur ganti pakean sing ora teles. Weteng wis padha ngeleh, banjur padha arep mangan. Ing Pengging kono mau ya ana kolam pemancingan lan lesehan kanggo mangan.  Sisan pesen panganan ing kono. Bibar mangan rasane wis padha wareg. Banjur langsung mulih Preinan ing Pengging karo kanca-kanca wis padha klakon. Rasanne seneng banget sanadyan awake kesel amarga perjalanane adoh.

* * *