Cerkak "Pedhote Katrenan"

Wektu aku sekolah ana ing SMA Futuhiyah Mranggen, aku duwe tunggal jenenge Mas Kis. Aku mlebu ana ing SMA Futuhiyah lan kang mas ku mlebu ana ing SMK Futuhiyah. Kekarone sinambi nggegulang ngelmu ngaji ing Pondok Pesantren Al- Murodhi. Aku mlebu ing kelas unggulan, saben kelas amung rong puluh bocah.

Saben dina kegiatan kang tak tindakake ora tau ana kendhat e, wiwit jam telu bengi aku tangi sholat tahajut, tak terusake ngaji nganti tekan jama’ah sholat subuh, bar kuwi tak terusake ngarap tugas-tugas sekolahan. Aku mangkat sekolah jam setengah pitu bebarengan karo kanca-kancaku. Tekan sekolahan aku diulang marang guru-guruku nganti iso lan sabar.

Jam papat aku bali saka sekolah,tekan pondok aku banjur adus, lan ngaji nganti ameh magrib, saben magrib jamah bebarengan karo Bapak Kyai H. Cholik sakwis e shalat magrib banjur aku ngaji karo Ibu Hj. Nif’ah nganti ameh ngisak lan diterusake jama’ah sholat isyak. Rampung sholat isyak aku mlebu kamar lan sinau bebarengan karo kanca-kancaku sekolah nganti jam sepuluh, banjur aku turu. Kegiatan kaya mangkana mau tak tindakake kanthi ati iklas lan sabar sahingga aku bisa pinter ngaji kanti lancar lah fasih.

Sak banjure aku duwe kanca jeneng e Mbak Khusnul, karo Mbak Khusnul aku dikenalake marang priya kang gagah, gedhe, lan ganteng. Kang Paringan jeneng Nur Rochim. Aku dikenalake ana ing kantin sekolah. Banjur aku ijolan nomer hp karo Mas Rochim Ora suwe wayah bengi antara jam sepuluh hp ku muni, tak tiliki jebule sms e Mas Rochim. Banjur smsan karo aku nganti jam sewelas bengi.

Saben mangkat sekolah aku mesti ketemu dheweke ing gerbang sekolah. Banjur aku mlebu ana ing kelas. Wektu istirahat aku mesti maem ana ing kantin karo kanca-kancaku, banjur Mas Rochim uga mangan ing kantin. Kekancananku karo Mas Rochim ora krasa wis ana patang wulanan, banjur ngungkapake rasa tresna marang aku.

“Mas Rochim : dek aku duwe rasa tresna marang sliramu”.

“Aku :  opo perlu aku jawaban sak iki mas...??? “

“ Mas Rochim : iyo dek...?? aku perlu jawaban kuwi sak iki.. “

“ Aku : iyo mas, aku uga tresna marang kowe...???

Sakwise smsan karo Mas Rochim rampung aku uga turu. Lan tangi nglakoni kegitan kaya biasanne. Awan wektu istirahat sekolah aku uga ketemu ana ing kantin, rasa ati iki ora karoan dek-dekane. Ora suwe Mas Rochim tekon marang aku..

“Mas Rochim : dek karo sapa....???”

“Aku : iki mas karo Mbak Fika...???”( karo senyam-senyum)

Ora tak rasa pacaran ku wis ana sewulan, wektu iku aku lagi kelas siji, lan kelas loro ne aku pindah ana ing SMA YASIHA Gubug, lan Mas Rochim uga lulus sekolah. Aku pindah sekolah ana ing SMA Yasiha amarga aku ora betah ana ing pondok iku. Banjur aku jarang ketemu karo Mas Rochim, pacaran kanti papan panggonan kang adoh, amung sewulan pisan ketemune. Banjur wis ana setahun Mas Rochim uga nyalon Tentara. Aku kanti wenehi dukungan lan semangat karo Mas Rochim sing ora ngantin leren, ben supaya Mas Rochim bisa dadi Tentara kang dadi cita-citane. Wektu semana aku isih kelas telu SMA, nanging cita-cita ne Mas Rochim durung bisa tercapai.

Aku wis mulai padet jadwalku kanggo Ujian Nasional, Mas Rochim uga padet jadwal e kanggo persiapan daftar Tentara maneh. Jadwal kang padha padat e nanging padha nyadari lan padha percaya ne, yen ora bakal neka-neko.

Banjur aku lulus sekolah, aku cepet-cepet daftar ana ing Perguruan Tinggi sing ana ing Semarang. Saben daftar aku diterake marang kang mas, mbakyuku lan Mas Rochim uga. Ora suwe Mas Rochim uga ketampa ana ing Tentara lan aku uga ketampa ing Perguruan Tinggi Universitas Negeri Semarang.

Nanging Mas Rochim ora suwe medhotake hubungan katresnan marang aku, sing wis dilakoni suwene ana rong tahun. Aku ugi bingung  ora ana udan, ora ana angin ujuk-ujuk aku dipedhotake. Kanti ora ana alesan kang sing jelas.

Dikirimi Pulsa

Wanci wis sore, aku bubar kuliah maca aksara jawa, aku banjur bali menyang kost. Kanthi awak wis rasane wis kesel, lemes, amarga awet ndik esok uga kuliah ora ono enggange. Tekan kost banjur aku turonan ana ing kasur, ora suwe aku adus lan sholat asyar. Bubar rampung adus karo sholat aku bukak notebook amarga ana tugas kang kudu rampung bengi iki. Ora lali saben buka notebook uga aku buka facebook. Bubar dibukak facebook e ana pesan yaiku saka Mas Eri. Pesan kuwi munine nakokake kabar lan keadaan ku, rasa ing ati ku seneng banget saben entuk pesan saka Mas Eri. Ora suwe anggon ku maca, pesan Mas Eri kuwi banjur tak bales kanthi ati seneng lan mesam-mesem dewe.

Rada sauntara Masjid mburi kost ku adzan magrib, aku uga cepet-cepet mateni notebook lan metu saka facebook, amarga aku yen magrib tak biasakake sholat ana ing masjid mburi kost ku iki. Rampung sholat lan bali kost aku lan kanca-kanca padha metu bareng golek maem lan jajan. Ana salah siji kancaku sing ngajak maem ana ing warung steak, lumayan adoh karo kost, kira-kira perjalanan e setengah jam saka kost ku. Aku lan kanca-kanca ku iki uga cepet-cepet mangkat menyang warung iki, amarga wis pada ngeleh.

Warung Steak iki pancen wis rada terkenal enak amung rada larang. Aku lan kanca-kanca banjur mlebu lan pesen maem sing padha disenengi dewe-dewe. Karo ngenteni maem sing sing dipesen, kanca ku sing jeneng e Lina iki pancen seneng gawe geguyon kanca-kancane, pada crita. Aku lan kanca-kanca ku iki wis kaya sedulur dewe, kanca paling cedhak. Kancaku iki jenenge Lina, Aeni, lan Farah.

Ora suwe pesenan maem wis teka, banjur padha maem bareng, sinambi jagongan. Mangan sing paling cepet dewe entek yaiku Aeni, bocah iki maem e cepet banget. Bareng kanca-kanca liya uga wis rampung Lina moro ana ing kasir lan mbayar mangan e kanca-kanca kabeh mau, mengko gari kanca-kanca padha bayar ning lina.

Tabuh setengah sanga aku karo kanca-kanca iki mau banjur bali menyang kost. Aku boncengan karo Farah lan Lina boncengan karo Aeni, bocah papat iki bisa diarani keluwarga cilik, saben dina rana rene bareng.

Tekn kost aku banjur salin klambi lan sholat isya’. Rampung sholat aku uga mbuka notebook meneh lan garap tugas, ora lali uga mbukak facebook, kang ora isa ditinggalake. Sinambi garap tugas, ujuk-ujuk notebook iki muni “klung” iki tandane facebook ku ana pesan, banjur aku bukak facebook maneh jebule mas eri nyapa aku.

Mas Eri : Assalamualaikum dek...lagi ngapa...???

Aku : Waalaikumsalam mas...iki lagi ngerjakne tugas, lha jenengan lagi ngapa mas...???

Mas Eri : aku lagi bubar apel malam dek...sak iki kowe apa jararng bukak facebook dek, kok tak tilak tiliki ora tau online...???

Aku : iya mas aku jarang online lagi males, akeh kegiatan, ora sempat mbukak mas.... piyeee...??kangen pow.... (sinambi maca lan guya-guyu dewe)

Rada suwe anggone mbales Mas Eri, banjur tak tinggal garap tugas maneh. Ora suwe Lina nyusul aku menyang ngarep lan banjur padha guyon-guyon bareng karo aku lan kanca-kanca liyane. Wis ameh sakjaman Mas Eri nembe bales pesanku mau lan notebook iki muni nandakake yen ana pesan banjur tak buka lan tak waca, yen Mas Eri iki mangsuli pitakonku mau.

(balesan sing nandhaake guya-guyu)

Mas Eri : iyo dek iki kangen, dek duwe no.simpati opo ora

Aku : duwe mas iki.... knp..??

Mas Eri ora bales-bales meneh, rada sauntara hp ku genti seng muni, tak buka ana pesan saka 858, pesan iki nandhaake yen ana pulsa masuk. Banjur Mas Eri genti bales pesan sing ana ning facebook ku.

Mas eri : dek tak kirimi pulsa, aku bar oleh rejeki sitik tak bagina kowe yaaa...

Aku : oalaaaaahhh tak kira ameh telpon mas, matur nuwun yaa mas pulsane. (kanthi ati seneng banget)

Banjur aku telpon Mas Eri lan jagongan suwe banget. Ora krasa wis jam sewelas bengi, mata ku uga wis rada ngantuk, banjur telpon iki tak uwisi ndisik, marga aku wis ngantuk. Bareng telpon iki mau mati, aku kok ngrasa yen Mas Eri iki eman temen karo aku, nanging aku amung ngrasa yen Mas Eri iki tak anggap dadi masku dewe.