Cerkak "Tilik ing Rumah Sakit"

Sawijining dina ing Desa Ngambakrejo,Kecamatan Tanggungharjo, ana wanita ayu Sulistiyo ing warna, nyambut gawe ana ing pawiyatan Luhur SMP N 2 Gubug,yaiku kaparingan asma Rara Ayu Siti Atun Muhibah. Putri saka Bapak Suratman kang pensiunan Kepala Sekolah SD Negeri Ngambakrejo.

Rara Ayu kasebut nduweni tunggal cacahe enem, sing papat dadi guru, sing telu nyambut gawe swasta. Dheweke seneng banget marang pagaweyan kang minangka nerusake perjuangane bapak e, yaiku ngabdi marang nusa bangsa lan negarane ing babagan Pendidikan.

Ing tahun 1988 nalika diangkat dadi guru, dheweke seneng banget nanging rada kuciwa amarga bapake nduweni lara mengi/sesak nafas, bapake kapeksa diopname ing rumah sakit kang misuwur banget, papan panggonane bisa ndadekake penyakite mau bisa njalari mari yaiku ing Kota Salatiga.

Nalika bapake diopname ing Salatiga Rara Ayu mau kelingan nduweni kanca sing jenenge Purwati, omahe Desa Mangunsari, “banjur dikandhani “Mbak Pur tak kandhani, bapakku iki mau loro mengi diobname ing Rumah Sakit Paru-Paru Kota Salatiga.” Wangsulane Purwati mau, “yen ngono ayo sakiki padha di tiliki!” wangsulane Rara Ayu Siti  “sak iki! Yoo ayooo.”

Bocah loro mau terus padha mangkat menyang Rumah Sakit Paru-Paru ing Kota Salatiga boncengan. Sak durunge tumeka papan panggonane kancane sing jenenge Purwati mau ngajak mampir ana ing nggone kenalane kang nyambut gawe ana ing Batalyon 411 Salatiga. Nanging ora bisa ketemu amarga anane kegiatan latihan kang akeh banget, wusanane banjur nerusake tujuanne tilik bapake Rara Ayu Siti menyang Rumah Sakit.

Nalika tekan Rumah Sakit Bapak Ibune Rara Ayu Siti seneng banget tekan Rumah Sakit kanthi slamet, amarga dalan kang diliwati alas gedhe gung liwang-liwung sepi nyenyet arang wong kang sing padha liwat uga isih akeh kewan galak.

Wayah sore bocah mau ora wani padha bali, pungkasane padha turu ing Rumah Sakit. Kebeneran kancane Purwati kang digoleki awan mau mara ing Rumah Sakit, nalika teka Purwati kaget banget ! “lhoo sapa kuwi? awan mau aku mampir kantormu lho, tak goleki kok ora ana menyang ngendhi?” wangsulane “aku lagi latiyan nembak ing alas cedhak e batalyon.

Purwati lan kancane mau terus padha jagongan, nyritaake yen bapak adhik Rara Ayu lara ing rumah sakit kene. “ayo coba kamare sebelah endi aku tak melu niliki,omonge kancane,” wangsulane Purawti “ayo tak tuduhke.” Tekan njero Rara Ayu lan bapak ibune padha kaget, jebulane priya mau isih keponakane dhewe.

Saben esuk priya mau karo kancane bubar apel esuk langsung padha nunggu ana ing Rumah Sakit, nganti mari bali menyang omah. Rara Ayu Siti seneng banget amarga bapake wis mari lan digowo bali menyang omah, Rara Ayu bisa nyambut gawe kanthi ati tentrem,ayem.