Cerkak "Salah Njupuk"

            Sawijining dina, ing wanci sore udane deres banget. Ing wektu kuwi sakeluwargane Lusi lagi pada gegojegan ing ruang tamu. Lusi dhewe, ibu, bapake, lan sedulur-sedulure padha rerasan bab kang mau awan kelakon. Nalika kuwi udan pancen deres banget hawa atis gawe Pak Kus bapake Lusi katon sayah, apa meneh kondur saka kantor mau ndadak nganggo kudanan barang.

            Bubar siram, Pak Kus ngutus Lusi supaya jupuk lenga putih (minyak kayu putih) sing arep dienggo gosokan marga hawane pancen atis tenan.

            “Hawane kok atise ngene ya, ndadak rasane kudu masuk angin.” Sambate Pak Kus, “ndhuk, Lus bapak jupukake lenga putih” printahe panjenengane.

            Minangka bocah sing taat Lusi terus menyat ngadeg lan mlaku ngarah menyang kothak obat sing pancen ora pati adoh panggonane saka naggone lungguh. Durung nganti tekan panggonan kothak mau, dumadakan Mak Pet! lampu listrike mati kabeh kemangka kahanan wis wiwit peteng.

            Rumangsa wis apal banget karo pernahe obat mau, mula tanpa ngenteni urube lampu Lusi langsung grayah-grayah lan kasil nyekel botol kang miturut pangirane dheweke isi lenga putih. Botol enggal-enggal diaturake bapak.

             “Menika pak, lenga putihipun” kandane lusi karo ngulurke botol sing digegem ing tengene. 

            Tanpa nganggo dipersani disik botol sing dikira isi minyak kayu putih kuwi langsung dienggo gosokan sakojur dening pak Kus. Rumangsa wis cukup anggone gosokan, Pak kus ngutus Lusi maneh supaya mbalekake botol mau menyang panggonane lan karo ngulungake botol mau Pak Kus takon.

            “Apa olehmu njupuk botol mau ora kliru ta nduk? Jalaran bubar gosokan iku bapak kok ora ngrasakake angete lenga putih babar pisan malah mung krasa anyep-anyep piye ngono” piatakone Pak Kus manyang Lusi.

            Lusi karo nampani batol mau mangsuli “ leres kok pak, kula inggih apal sanget bentuke botol minyak kayu putih”

            Sakwise botol mau disimpen maneh ing panggone, lan lusi durung nganti kober lungguh. Mak byar! lampu murup. Wah !!!, Lusi domblong lan meh wae semaput weruh bapake sing awake sak kojur abang kabeh. Bareng disetitikake jebul olehe njupul botol mau kliru.

Obat merah dikira lenga putih.  Pak Kus kang ngerti awake abang kabeh mung bisa mesem wae ngerti polahe anake sing kaya ngono iku. Semono uga bareng ibu lan sedulur-sedulure sing padha ngerti, dadi padha ngguyu ger-geran.